Beheer, verhuur en ontwikkeling van vastgoed, dat is Bijland Vastgoed in Stiens. Met ambitie en net even anders. Harm Bijland: “Ik doe dingen die een ander niet doet”. Kennismaken met een denker en doener, die kansen wil realiseren in en met Friese dorpen en gemeenten.
Hij groeit op binnen het bouwbedrijf van zijn ouders in Stiens. Hij gaat er aan de slag als werkvoorbereider en leert het klappen van de zweep. Bouw en vastgoed zitten in z’n dna verankerd. Met zijn ambitie en gedrevenheid leidt dat al snel tot een eigen bedrijf, dat begint met beheren van vastgoed. Al snel komt daar de verhuur bij en logischerwijs ook de ontwikkeling van vastgoed. Het is wat Harm Bijland het liefste doet. Bedenken, ontwikkelen, realiseren. Naast zijn dagelijkse werk is Harm Bijland voorzitter van Jong Bouwend Nederland regio Noord en heeft hij zitting in het algemeen bestuur van de branchevereniging.
„Wat kleinschalig begon is gegroeid naar het beheer van zo’n 150 woningen in Friesland. Mijn kracht is vooral veel zelf doen. Korte lijnen, snel schakelen. We doen alles zelf, administratief, financieel, technisch. Dankzij mijn achtergrond kan ik veel zelf doen, dat bespaart en werkt veel sneller en ik vind het leuk. De vraag naar mijn vastgoedbeheer stijgt, ik denk vooral omdat ik snel schakel en altijd kwaliteit lever. In het verlengde van het beheer, stijgt ook de verhuur en samen vormt dat een goed fundament van Bijland Vastgoed.”
„Met ontwikkeling zet ik vooral in op dingen doen die een ander niet doet. Bedenken en doen, ook al zeggen mensen dat het niet kan of dat het zo niet werkt”, steekt ontwikkelaar Harm Bijland van wal. „De school in Spannum is daar een mooi voorbeeld van. Wat we daar hebben gedaan, zie je in veel dorpen. Er staat een school, of ander gemeentelijk vastgoed, en er gebeurt al jaren niets mee. Het staat leeg. Tegelijk is er in ieder dorp vraag naar betaalbare woningen, vooral voor mensen uit het dorp. Ik heb de school in Spannum gekocht en samen met het dorp en gemeente Waadhoeke een plan gemaakt. Er zijn vijf appartementen in gekomen: vier voor mensen uit het dorp, de vijfde voor het sociale domein van de gemeente. Dat bleek de manier om het mogelijk te maken: de gemeente wilde meewerken, op voorwaarde dat elke doelgroep gefaciliteerd wordt.
Het Bijland-concept
„Wat we in Spannum hebben gedaan, kun je in veel meer dorpen doen. Het gaat erom of je de handen op elkaar krijgt. De vraag naar woningen is er, er is vrijwel altijd vastgoed waar niets meer mee gebeurt. De wil in de Friese dorpen om in samenwerking iets te realiseren voor eigen inwoners is groot. Toch is het ingewikkeld. De kunst is dat allemaal in een vat van samenwerking te gieten waarin iedereen tevreden is. Ik vind dat een mooie uitdaging! Hoe wordt de puzzel passend en blijft het betaalbaar?”
„Ik ben op allerlei plekken in gesprek. Ik heb een concept ontwikkeld dat overal toepasbaar is. In de kern: wij kopen het vastgoed, realiseren er samen met het dorp woonruimte in, verhuren dat in samenspraak met het dorp aan de inwoners en wij doen het beheer. Door ook het sociale domein van de gemeente erbij te betrekken, ontstaan er sneller mogelijkheden tot realisatie: de gemeente immers heeft de verplichting vanuit het Rijk om voor een deel van haar eigen inwoners, woonruimte te regelen. Het concept is er, het vastgoed ook, het is vaak in eigendom van gemeente, en het staat leeg en wordt niet onderhouden. Eigenlijk is dat in deze tijd te gek voor woorden, dus ik roep gemeenten op om samen met de dorpen en met ons de handschoen op te pakken.”
Denken over bouwen op een postzegel „Wat net zo uitdagend is om over na te denken, is de mogelijkheid van nieuwbouwen in dorpen. Overal waar ik kom, zie ik postzegels grond, kleine stukken die te klein zijn voor een project. Stukken grond aan het einde van een straat, stukken grond waar ooit iets is gesloopt en niet herbouwd. Vaak staan er al rijtjes huizen en is het straatbeeld in grote lijnen bepaald. Mensen hebben er vaak ook wel een idee bij hoe je dat zou kunnen invullen, wat past op die plek voor het dorp. Voor woningcorporaties is het niet meer interessant; het is voor hen te klein, ze willen liever een groter project dat efficienter te bouwen en onderhouden is. Net als dat voor grote ontwikkelaars is. Het kan niet uit. Juist dat houdt me bezig, want waarom zou het niet kunnen? De vraag is er, de grond ook, het bebouwen van die postzegel voorziet in een maatschappelijke behoefte.”
„Stel nu, denk ik dan, dat je op zo’n stuk grond een 2-onder-1 kap bouwt. Passend in het straatbeeld, interessant voor starters en jonge gezinnen. Het kan uit als je elkaars belang erkent, van dorp, bouwer en gemeente. Zoeken naar wat er kan om tot betaalbaar wonen te komen in de dorpen. Er is vast een oplossing, maar het heeft nog even tijd nodig!”
In een tijd van toenemende behoefte aan betaalbare woningen ruimte en begrip vinden om een uitdaging op te lossen. Je spreekt dezelfde taal, je komt uit dezelfde omgeving en je begrijpt elkaars belang. In samenwerking ligt de oplossing. Hoe uitdagend ook, eenvoudiger kan het in de kern voor Harm Bijland niet zijn.
