De rijke geschiedenis van Boschoord is nog steeds van betekenis voor het huidige behandelcentrum dat zorg verleent op het snijvlak van gehandicaptenzorg, psychiatrie en forensische zorg. Het ontstond als onderdeel van de Maatschappij van Weldadigheid en het 75-jarig bestaan werd eerder deze maand dan ook gevierd bij Museum De Proefkolonie in Frederiksoord.
„De sociale betrokkenheid van Johannes van den Bosch, oprichter van de Maatschappij van Weldadigheid, klinkt nog steeds door in ons werk’’, zegt Michèl Bosma, directeur bedrijfsvoering Regio Noord. „Bij introducties voor nieuwe collega’s komt hij daarom altijd ter sprake.’’ De locatie Boschoord is onderdeel van Stichting Trajectum, in 2004 is ontstaan uit de samenwerking tussen Hoeve Boschoord en Hanzeborg. Op het terrein in Boschoord bevinden zich de Beuken met beveiligingsniveau 3 (Forensisch Psychiatrische Kliniek), beveiligingsniveau 2 (Forensisch Psychiatrische Afdeling) en beveiligingsniveau 1 besloten woningen op ‘t Wold. Daarnaast is er een vervolgafdeling in het nabijgelegen Wilhelminaoord.
Naast cliënt
„We zijn op veel fronten uniek’’, zegt Hilde Niehoff, directeur Zorg Regio Noord. „Ten eerste omdat we gespecialiseerd zijn in cliënten met een licht verstandelijke beperking en risicovol gedrag. Sommige cliënten hebben een strafbaar feit gepleegd en worden verplicht behandeld in het kader van de Wet Forensische Zorg, andere cliënten vallen onder de Wet Langdurige Zorg en hebben behandeling nodig vanwege een speciale zorgvraag. Verder is onze werkwijze bijzonder doordat we in alles naast de cliënt staan. Dat betekent dat we altijd streven naar een zo hoog mogelijk niveau van welbevinden en zelfstandigheid voor de cliënt, in relatie tot de risicoanalyse en het risicomanagement.’’
In de hele organisatie wordt gewerkt vanuit de principes bejegening, behandeling en beveiliging. De volgorde van die drie b’s is essentieel, volgens Niehoff en Bosma. „De manier waarop wij samenwerken met de cliënt, is de basis van alles’’, vertelt Hilde Niehoff. „Als die bejegening aansluit bij wat de cliënt nodig heeft, staat hij meer open voor behandeling.’’ Verder wordt gewerkt met wetenschappelijk bewezen behandelmethodes die ook tussentijds getoetst kunnen worden op efficiëntie en effectiviteit. We hebben een eigen kenniscentrum dat de wetenschappelijke onderbouwing van onze werkwijze onderstreept.’’
‘In alles staan we naast de cliënt’
Bij Boschoord is sprake van een integrale behandeling waarbij alle leefgebieden, wonen werken en vrije tijd, het uitgangspunt zijn. Momenteel wordt gewerkt aan een model dat modulaire behandeling heet, waarbij het zorgtraject van de cliënt bestaat uit zo passende mogelijke bejegening, behandeling en beveiliging om zo goed als mogelijk aansluiting te hebben bij de behoeften van een cliënt en de onderliggende oorzaak van probleemgedrag, zoals angst.
Betrokkenheid
De unieke werkwijze van Boschoord wordt uiteraard mogelijk gemaakt door een deskundig en betrokken team, dat gezamenlijk de schouders zet onder de uitdagingen die het werkveld biedt. Michèl Bosma: „Ik ben trots op de medewerkers, die vol passie praten over cliënten. Onze organisatie draait om medewerkers en cliënten. Dat valt ook externe instanties op. We krijgen vaak te horen dat de betrokkenheid bij ons ‘next level’ is. Het is uitdagend werk, waarin je niet ontkomt aan calamiteiten, en dat kunnen we alleen met elkaar. De betrokkenheid van het team reikt verder dan de eigen organisatie. Als spoedopvang vanuit een andere instelling nodig is, staat iedereen klaar om cliënten een veilige plek te bieden. Er is altijd behoefte aan uitbreiding van het team en zij-instromers krijgen bij ons daarom de kans om zich via een BBL- traject te laten omscholen. Ook zij geven aan dat ze de verbinding tussen collega’s bijzonder vinden en als prettig ervaren.’’
Veiligheid
Veiligheid is vaak onderwerp van gesprek bij forensische zorg en ook daarin onderscheidt Boschoord zich van veel vergelijkbare instellingen. Want hoewel er gesloten afdelingen zijn, is het terrein niet omgeven door hekken.
„Het gebouw zelf vormt de beveiliging’’, zegt Bosma. „Buitenterreinen zijn omsloten door gebouwen. Cliënten hebben dus geen zicht op hekken en dat leidt tot ander gedrag. Ook voor omwonenden is het prettig.’’ Uiteraard is er volop camerabewaking en benadrukken Niehoff en Bosma dat cliënten alleen meer vrijheid krijgen als ze dat aankunnen. Een multidisciplinair team houdt zich doorlopend bezig met risicotaxatie en – management.
